An Gowwli, hinderhi im Ürbech, ischd e Cheehirt gsiin; zen däm ischd dr ganz Sumer anha ds Gowwliwiibli chun. Gengen hed's vum Hiiraate bbrichted, und dr Hirt hed im versprochen, mid im z'Chilche z'gaan; aber äs ischd im nid ganz watz derbee gsiin, und är hed geng es Firwort ghäben und's gwissd üüsiztagen. Allimal hed's im Äier bbrachd und taan wer nid bi Troscht.
In dr Schrätterren isch'sch äis an enem Älper ebchun. Där hed greessd; aber äs hed d'Hand vor dS Müül ghäben ung gsäid: »Zaberbott!"
Dee, wa das äim häi verzelld, häi gsäid, äs häigi drum en andri Sprach ghäben, as wam ma hee Lands äini häigi.
Freejer häi d'Älper Jaar fer Jaar ds Gowwliwiibli gseen. Geng hed's es schwarzes Hundelli bee-n-im ghäben. We's ischd chun, häi d'Älper mege ggräched siin. Ds Hundelli hed ds Vee üüfgjagd, und im Handumdräijech ischd Mälchs wee Galts Dotz über Dotz dervun.
We d'Älper vor megen häin und allen häin den Name ggän, häi s' es mege bhan.
Dr alt Baali ischd fascht sii Läbetag all Sumer an Gowwli z'Alp. Äis ischd er mid ener Burdi ds Ürbech hinderhi. Döö ebchunnd ma es schwarzes Hundelli, nid lang derna ds Gowwliwiibli sälber.
„Gööte Tag", säid Baali.
»Sumerbott", hed ds Gowwliwiibli Bschäid ggän.
Es anders Mal ischd er o z'Alp. Döö ischd ds schwarz Hundelli allem Cheewäg naa hinder im chun. I will däm ab, häig er täichd und siigi dir nen Abwäg üüf. Wan er ischd i Cheewäg chun, ischd ds schwarz Hundelli vor im ggangen.
Chosi hed wellen han, är häigi ds Gowwliwiibli im Ürbech uf dr Allmäind gseen. As häigi e-r-rottipflata Rock aghäben und häigi taan, as we's täti rüümmen.
In dr Schrätterren ischd es Hirtli bin Gäisse gsiin. Döö chunnd dir e Chrachenden abha ds Gowwliwiiblis Hundelli. D'Tschämeni siin erchlipfti z'beede Siiten usenandre gsprungen; äs ischd mitts dir sa und änefir dir e schwarzem Bärg üüf.
Jaar fir Jaar häi s' an Ürnen mid dem Vee em Metti ghäben, fascht nid zum Derbeesiin, geng an enem Aben. Äs ischd en Abe gsiin, wee en andra Aben o; ds Vee hed gwäided, und d'Triichli und Tschanggli sii ggangen; neemmen hätti Schlächtem gloossed.
Aber vun äim Chlapf zum andren isch'sch anders chun. D'Teerleni häin den Grind üüfgnun, und im Hüi ischd alls Dotz uber Mäis dervun!
D'Älper häim megen afa-w-werren; si siin dem ganze Tschüür vor, häi gwerrd ung gflatteerd und allem den Name ggän, bis se si enumhi ergän häin.
An Jlmestäin hed ds Gowwliwiibli geng ds Vee gsinderred, ds scheender bsundrig und ds ander bsundrig.
Dr Cheehirt hed das nid gääre ghäben und drewwd, we's no äis chemi, well er ma schon häizindten.
Aber äs ischd no äis chun, und döö hed er ma de Stäcken naatriben.
Bald ischd er gruwwna worden. Är ischd abbäässagä worden und hed ds Ärmli nimmä chennem bbrüüchen.
An Ürnen ischd es jungs Hirtli ellenggen in dr Hitte gsiin. Döö ischd ds Gowwliwiibli chun; äs ischd dem Bäichen naa und über dMilchmutti graaten. Us allen hed's d'Nidlen oben ab glapped und hed gschnoised, bis's hed gnöög ghäben. Derna isch'sch furt.
Verwäis, was hed das Wiibli äimmel o das Hirtli eso meessen erchlipfen? Das hed im täich niid z'Läid taa ghäben!
Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.