Dr Schatz im Huttelwald

a) ’s Schniederlis Heirech isch im ungere Wannebach deheime gsi. Är het gwüsst, dass im Huttelwald unger eme Schwarzdorn en Isehafe voll Gäld lit. Um Mitternacht chönn me ne reiche. Ire feischtere Nacht het er si uf d’Strümpf gmacht. Aber scho bi dr Walki isch es Seili übere Wäg gspannet gsi, u gäb wie-n-er’s agstellt het, so het er nid druber chönne. Ändtlige leit er d’Chappen uf e Bode, steiht mit em Gring druf u pürzlet druber ubere. Aber bim Löli isch wieder es Seili uber d’strass gsi wie vorane, un är het’s welle mache wie vorhär. Du gehört er eismols e Stimm: „Heirech, i liess das dä Rung ungerwäge.“ Du het er si lo warne un isch wiederum gäge heizu.

b) Dr Jokeb isch ungerem Wald deheime gsi. Um Mitternacht isch er ufgstange u het z’Schwarzebech obe welle go ne Schatz reiche. Aber im ungere Wannebach git ihm eine d’Hang u seit: „D’Zit isch no nid ume!“ Ubere Wäg isch es Seili gspannet gis. Aber är het d’Chappe gno, ’s Schilee u dr Chittel abzoge, u’s uf e Boden usgspreitet, eis hienohe vom Seili u’s anger änefer. Derno isch er druff gstange u druber ewägg gschritte. Z’Schwarzebech het er neue no gli die Stell gfunge, wo dr Schatz isch vergrabe gis. Aber du hocket do e grüslige, schwarze Chrott u seit: „Wa wosch au zwänge! Du weisch es jo. D'Zit isch no nid ume“. Du het's ne-n-afo tschudere; chridewiss isch er heicho. Är isch i ‘s Bett u het lang müesse chrank si.

M. Sooder, Sagen aus Rohrbach, Huttwil 1929

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.