Rabi Chrischtes Sackmässer

Dr Rabi Chrischte het z’Chrieg dinget un isch zu de Schwizer go Neapel gange. Är het schon es Zitli dienet gha; du het er ei Morge sis Sackmässer nümme gfunge. Sueche het nüt abtreit. Du het er’sch uf e Rapport gä. Aber ’s Mässer isch nid vüre cho.

Wie das cho sig, möchtischt gärn wüsse. He los, uf dr Allmäng isch sälb Rung es Meitli gsi, chli-n-es lüftigs. Das het i dr heilige Nacht Sache gmacht, wo me ringer nid miech; vowäge, mi tuet si versünge, we me so öppis macht. Aber eismols isch e Soldat bim Tisch ghocket. Gli druf isch er ewägg cho. Äs het nid gwüsst: Wohär u wohi. Aber uf em Tisch isch es Sackmässer gläge; das het er Io ligge.

Es paar Jöhrli später isch das Meitli z‘dürab glüffe. Du isch ihm bi dr Zähntschür e Soldat ebcho. Äs isch e Napolitaner gsi. „E min Troscht“, mach’s für ihn's sälber; äis heig ihm fei dr Ote gno, „das isch jo dä, wo i äir heilige Nacht i mim Gade ghocket isch. Heriemersch, Heriemersch, jetz söll i mit eme Napolitaner z’Chile goh!“

Wie lang dass es gangen isch, bis sie si einig worde, weiss i nid; aber es isch emel derzue cho.

Einisch si sie zäme bi ‘s Meitlis Eltere bim Ässe gsi. Das Mässer, wo dr Chrischte i äir heilige Nacht im Gade het lo ligge, isch au uf em Tisch gsi. „Wohär isch das? Wie chunnt das dohäre?“ frogt dr Chrischten eismols, wie-n-er’s gseht. Demo het ’s Meitli afo lache u het dr ganz Härgang verzellt, u dr Chrischte het glost u glost u het’s nid chönne fasse u ändtlige doch müesse glaube.

Wie‘s witer gange sig? He, gli druf hei si Hochzit gha. Mi cha nid säge, dass ne uberus guet gange wär, aber au nid schlächt. Alli Johr isch es Ching cho. Eso wie’s bi üserein au isch. U we’s uber Eggs geiht, speichet men am Charrli‚ bis’s nümme chiehret, u we d’Ching nohe si, lauft mängs ringer‚ u was me chum cha reise, chunnt nüschti no gäng i d’Gredi.

M. Sooder, Sagen aus Rohrbach, Huttwil 1929

 

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.