Äs ischd wiit anhi im Sumer gsiin und am Bbuessalp Bärgdorf. Zwee Birschtla, si hein a Tschingelfäld hälfen alpen, siin o uberhi und hein am Aben umhi hei-w-wellen. Aber si hein nummen bis am Bättenalp mege gchon und siin bim alte Jaaggelli zuehi, fir z'ubernachten. Äs ischd e stockfiischteri Nacht gsiin; hie und da hed es Stärnelli zwitzred. Si siin i d'Gaschteren und i ds Bärgheuw, um bbald hed eina na em andren afa schlafen u-r-ruussen.
In dr Nachd erwached eina. Äs hed ne duuchd, är gheeri eppis. Är weckd die andren; si fräägen, was er heigi. Due seid er: »Heid ech still! Losid!" Si sitzen uf und losen. Äs isch gsiin, wie wen eina mid trochennem Hals de Chalbre chetteti: „Otsche, sä, sä, sä!" Und umhi: „Otsche, sä, sä, sä!" „Das ischd dr Vollechüejer", machd eina. Si hein no es Raschtli glosd und hei si nid derffe verroden. Aber ds alt Jaaggelli hed gseid: »I han ne schom mee gheerd. Machid den", cheerd er si zen dänen vo Tschingelfäld, „das er angäänds heichemid. Nid uber lang chunnd's mid Schnee."
Eeb's taged hed, siin all uf. Dr Wätterluft isch ggangen. Wiit um bbreitü ischd alls uberschniits gsiin. Bin Hitten ischd ds Vee gstanden und hed bbrieled, alli uber enandren us. Eimmel gued en halbe Schue Schnee hed's dargrierrd ghäben; nummen hie und da hein no es paar Fidritschi u-l-leng Hali us em Schnee virhagseen. Und all hätte zwee Schlufege megen erliiden.
Die vo Tschingelfäld siin ooni z'ässen abgstossen; fläät sii si gäge Tschingelfäld, fir hälfe z'ziglen und abzfaaren.
Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.