Äs ischd üf Mägisalp gsiin und e Sudel- und Rägetag und chaalts, uschnitzigs Wätter. Uber d'Grääd inha sii d'Näbla ghanged. Meer siim dir Fiirgrööbe gsässen, und ds chlin Dorferli hed is afa vu Naachääsellerre zellen. D'Naachääseller, das häi s' geng gsäid, chemen in dr häiligen Nacht ung gäijen i d'Hitti und chääsle d' Milch, wa d'Älper ds Jaar anha versiwwen.
Aber da wän aina gsiin; däm ischd das nid gloiblis gsiin, und doch hed nen dr Gwunder plaged, ob das eso siigi.
Döö ischd er am Tag vor em häiligen Abe z'Alp und im Vernachte zen Hitte chun. Und äs hed vernachted und ischd fiischter worden, und wiit umm bräit ischd neemmen und niid um d'Wäge gsiin. Är ischd in enen Hitten und uf ene Dotzen ge sitzen und hed gwarted ung gwarted.
Um Mittinacht sii Tritta chun. Bin dr Schopftiren hed eppes d'Falle glifted; d'Tiren hed ggiired; derna sii Tritta dir e Schopf chun: d'Hittetiren gäid üüf, und d'Naachääseller chemen inha. Sinerre häi si si nid em Brosme gachted.
Äina hed si uf enem Mälchstööl gsetzd, hed bir Fiirgrööben es tannigs Schiid gnun und hed afa Spääna machen. Underwiilen häin ander us Milchmälchterlenen um Muttem Milch i ds Chessi gleesd. Und där, wa hed Spääna gmachd, hed Fiir gschlagen und d'Spääna agsteckt, und äis Schiid um ds ander agläid. Ds Fiir hed afa sprätzlen, und Sprangi siin gäge d'Räfen und d'Schindli, und döö häi s' ds Chessi über ds Fiir gräited.
Döö fräägd där, wa hed Spääne gmachd ghäben: „Wa sol i jetz de Schnitzer hitöön?" „Steck nen dert i d'Dotzen", hed im äina Bschäid ggän. Där stossd de Schnitzer gäge Dotzen ung gäge Lotzer und stichd nen i ds Bäin; äs ischd e Stich gsiin, zum Grediüüsibreelen.
D'Naachääseller lege z'dicken, häin de Chääs i ds Järb und uf ds Britt taan und mache fertig, und dr Lotzer ischd umhi ellenggen in dr Hitte gsiin. Aber im Bäin hed's ne gstochen, wen er si nummen es Chiidelli gwäigged hed, und wen er hed e Schritt taan, hätt er wegen em Breel töön. Fascht hed er nid häim megen. Är ischd lama gsiin.
Und äs hed afan üüstagellen, und är hed ds Bäin no geng nid chennem brüüchen. Ar hed doktred ung gsalbed, und dr Sumer ischd chun und verbii, und är ischd lama gsiin, und ds Bäin hed nid wellen gööten.
Döö ischd äina chun; där hed im graten, är selli am häiligen Aben umhi z'Alp und in dee glich Hitten und uf en gliche Dotzen ge sitzen. Im gscheeiji niid, und äs bessri göss.
Döö ischd er am häiligen Aben umhi z'Alp. Alls ischd ggangen, wer ds eerder Jaar; d'Schopftiren hed ggiired; dir e Schopf sii Tritta chun; d'Hittetiren ischd üüf; d'Naachääseller siin umhi da gsiin. Äina hed em Mälchstööl gnun und ds Spääschiid vun dr Fiirgrööben, fir d'Späna z'machen. „Jetz wäis i den, wam mi Schnitzer ds ganz Jaar anha ischd gsiin", säid er und schrissd de Schnitzer emzrugg, und dr Älper hed nid e Chloiche mee gspirrd. Und d'Naachääseller häi ds Chessi uber ds Fiir gräited und ds Chasleb i d'Milch taan und dr Schluck mit dr Bräche zertaan, häin de Chääs i ds Järb und si furt, und dr Lotzer ischd häin und hed ds Bäi chennem brüüchen und Stäg uw Wäg gaan wer vor Jaaren.
Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.