Mä g'hört nüt meh vo de Härdwîblenä. D'Lüt si affäh gar fûl (boshaft) und sît s'enä Äschä g'sträüt häigä, sîgä si nümmä cho. Das si au Lüt gsî, wedder nummä chlîligi, und häi ne Mänschefuäss und e Gäüsfuäss gha. Si häigä de Lütä ghulfä z'Acher fahra; do derfür häig n'enä d'Lüt, eb si ab em Feld hei sîge, Wäijä ûf e Pflug gleit, und wenn sie wieder anä cho sîge, se häigä si Gold drûf gha. Im Ifang (Name eines Mattlandes) sîgä sibä Hüser gsî und dörthi sîge d'Härdlüt ammä z'Liächt. Derno häig es Härdwîbli inerä frau d'Rîstä a'gleit (Flachsreisten aufgebunden) und häig gsait, si söll's niäm sägä, und ûs der glîchä Rîstä häig si drü Johr chönne spinnä. ihre g'Vatteri häig si mängist gfrogt, wiä si's au mach, si spinn allä wîl und häig immer diä glîchlig Rîstä? z'letzt het si's der g'Vatteri gsait: es häigerä si 'nes Härdwîbli a'gleit. Derno häig si aber numme no zweü Hüfli chönne drûs spinnä und sîg demit abgsî. Allwäg het si 'ringer g'schwigä. Mä sait d'Härdwîbli sîgä im Strihä (Strîchen, Juraberg) innä und wäschä drinn, und dessetwägä lauf's Äschäbrünneli z'all Mittwuchä und Frîtig trüäb.
Oberhofer-Mundart

Quelle: Ernst L. Rochholz, Schweizer Sagen aus dem Aargau, Band 1 Aarau, 1856

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch