Uf äm Glärnisch ischt vordem ä Prachts-Alp g'si. Die ganz Gegni zwüschet dem ruchä Glärnisch und dem Bächistock ischt ei Weid gsi. Die Alp het amänä jungä Purscht g'hört, der ischt all Summer sälber ufä gu säntnä. Sini alt Mueter und d' Liebsti hät er dundä gla. Zur Liebste hät er gseit: Chum ämal ufä z' Stubäti, aber zur Mueter hät er nüt gseit. Ämal amänä schüne Sunntig, so luegät er abän und gsieht äs Wibervolch chu. Der Purscht dänkt, das ischt mi Liebsti und will erä entgäge chu.

Aber won er necher zuechä chunt, so ischs si Mueter g'si. Die hät gseit: "Gott grüezi, jez bien i doch froh, as i dobä bi; i bi mächtig müed und ha grusame Hunger. Gelt de machst me g'schwind öppis." "Wol wol", seit der Su, "günd ihr nu wieder abä, i gib ech nüt. Was bruchet ihr da ufä z`chu, wo mi allerliebsti Kathri chunt; i will hüt nüt vu üch wüssä." Und wo sie nüt hät wellä gu, so hät er sie fort gjagt. Es gat nüt lang, so chunt die Liebsti. Aber duä häts gulte: Mä weiss ja wies ischt, um d'Hüttän ummä. Was tut der Sänn? Er nint ei Chäs um der ander und leits ufä Wäg dur das ganz Fähri durä, as das Meitli d' Schueh nüt b'schissi. Aber d' Herrlikeit ischt gli us gsi. Bloss ischt d' Mueter wieder dundä gsi, so häts agfangä chnellän und der Firä ischt obänabä chu und hät die herrli Alp über-

teckt mit samt dem Vech und dem Sänn und siner Liebsti, zur Straf für das, dass er so gottlos umgangen ischt mit siner Mueter und so närsch und utuchtig tue hat mit der Liebsti. Jez wänn's Jöristag ischt, so mues er undräm Firä fürä chrüchä und zoberst obäm Glärnisch abärüefä, as mäs ghört bis an Oberblegi und am Seerütisee:

"Ach ich und mini liebsti Kathri

Und mis Hündeli Pari

Müend immer und ebig underüm Fire unde si."

 

Quelle: Theodor Vernaleken, Alpensagen - Volksüberlieferungen aus der Schweiz, aus Vorarlberg, Kärnten, Steiermark, Salzburg, Ober- und Niederösterreich, Wien 1858.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.