Ds Hennelli und ds Hanelli siin i d'Haselnuss ggangen. Underwägs häi s' bbrichted und abgmachd, si wellen ds alleräinhindrischt Nusselli, wa s' finden, midenandre täillen.

Döö sii s' ze Stüüde chun, und ds Hennelli hed en Nus erlickd und ischd uf sa loos, hed sa grad ganzi welle schlicken und dem Hanelli niid dervun gän. Aber d'Nus ischd ma im Hals bliibe stecken und hed nid nidsi und nid obsi wellen. O, wee hed' s meesse d'Oige verdräijen! Ds Hanelli hed das gseen und ischd alls äis Sprungs zem Bächli:

„Dü meer Wasser gän,

Wasser i Hennellin gän,

Hennelli tööd ersticken, we's nid cha d'Nus abhischwäichen."

 

Aber ds Bächelli hed si gwidriged:

„I deer nid Wasser gän

Old dü meer Blatt gän."

 

Döö ischd ds Hanelli zem Lindelli gsprungen:

„Dü meer Blatt gän,

Blatt i Bächellin gän,

Bächelli meer Wasser gän,

Wasser i Hennelin gän,

Ds Hennelli tööd ersticken, we's nid cha d'Nus abhischwäichen."

 

Aber ds Lindelli hed nid wellen und hed gsäid:

„I deer nid Blatt gän

Old dü meer Bang gän."

 

Döö ischd ds Hanelli zer Brüüd gsprungen und hed bbättled:

„Dü meer Bang gän,

Band i Lindellin gän,

Lindelli meer Blatt gän,

Blatt i Bächellin gän,

Bächelli meer Wasser gän,

Wasser i Hennellin gän,

Hennelli tööd ersticken, we's nid cha d'Nus abhischwäichen."

 

Aber d'Brüüd hed vernüted:

„I deer nid Bang gän,

„Old dü meer Mäien gän."

 

Döö ischd ds Hanelli zem Garte gfäckned:

„Dü meer Mäien gän,

Mäien i Brüüd gän,

Brüüd meer Bang gän,

Band i Lindellin gän,

Lindelli meer Blatt gän,

Blatt i Bächellin gän,

Bächelli meer Wasser gän,

Wasser i Hennellin gän,

Hennelli tööd ersticken, we's nid cha d'Nus abhischwäichen."

 

Aber dr Garten hed guwilliged.

Und döö ischd ds Hanelli zer Gäis gsprungen. Und döö ischd d'Gäis chun und hed den Garte welle frässen.

Jetz wol, jetz ischd dr Garte willaga worden und hed em Mäie ggän. D'Brüüd hed dem Mäie gnun und es Bang ggän, und ds Lindelli hed es Blad ggän. Ds Blad hed ds Hanelli dem Bächli bbrachd, und ds Bächli hed mid dem Blad afa ggoigglen, und ds Hanelli hed em Muggete-w-Wasser gnun und ischd zem Hennelli gsprungen. Und ds Hennelli hed ds Wasser gnun, und d'Nus ischd dir en Hals ab, und das Tschüüdihennelli hed nid meessen ersticken und ischd froo gsiin, das 's nid wäge rra Haselnus hed meesse stärben.

Melchior Sooder: Zelleni us em Haslital. Märchen, Sagen und Schwänke der Hasler aus mündlicher Überlieferung. Basel 1943.

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.