Als „Müschterli“ oder „Stückli" wandern schwankartige Erzählungen Land auf und ab. Wohl trägt jedes Dorf unserer Umgebung einen „Übernamen“, den ihm freundnachbarliche Neckerei angehängt hat; aber keines ragt besonders hervor; der Oberaargau besitzt kein Schilda.

’s Lähemes Bueb

Einisch isch e Läheme gsi, wo mit Bösha u Chuumtue nid het möge dr Zeis ufbringe. Äs isch ihm z’wider gsi, em Her go z’chlöne‚ un är het dänkt, äs gang doch, wie’s gang; dr Her tüe si de scho rode.

Derno isch dr Her cho, für z’vernäh‚ us wessi Gründe, är dr Zeis nid überchömm. Aber äs isch niemer deheime gsi, weder em Läheme dr Bueb.

Wo dr Vater sig, frog dr Her.
„He“, seit dr Bueb, „dä isch i dr Hohlen obe u macht dr Schade grösser.“
„U d’Muetter?“
„Die isch im Ofehus u tuet Brot bache, wo mer färn gässe hei.“
„U dr Chnächt?“
„Dä isch uf dr Weid u tuet jage. Die, wo-n-er überchunnt, lot er goh, u die, wo-n-er nid cha näh, bringt er hei.“
„U d’Jumpfere?“
„Die isch im Spicher u pläret, was sie färn glachet het.“
Dr Her isch nid us em Bueb cho u het wölle wüsse woruber; für e Nare ha, löi er si nid.
„He jo“, git ihm dr Bueb ume. „Dr Vater isch i dr Hohle‚ wo dr Wäg düregeiht. We’s rägnet, dräcket’s dert, u de laufe d’Lüt dür’sch Gras. Drum schlot dr Vater Dörn i Bode. Aber we’s de rägnet, laufe d’Lüt de einewäg nid düre Wäg; sie göh um d’Dörn ume, u de wird dr Schade ume grösser.
U färn het is ’s Wätter ’s Gwächs i Bode gschlage; mir hei nid übercho, was mer gsäit hei. Du si mer zu de Nochber go ge Brot entlehne‚ u das, wo d’Muetter jetz bachet, müesse mer umebringe.
U wäg em Chnächt: Dä tuet im Waldegge luuse; die, wo-n-er foht, gheit er ewägg, u die, wo-n-er nid cha näh, bringt. er hei.
U d’Jumpfere het färn gäng Mannevolch gha un isch gäng häluf gsi. Jetz sött sie eine ha; weder es lot si kene meh zuehe.“

M. Sooder, Sagen aus Rohrbach, Huttwil 1929

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.