Jää, dass de das grad alles nytt syg, gläube-n-i de doch äu nitt. Miër hed ämal einisch ä Gurtnäller eppis v'rzellt, das isch de sicher eppis ibernatyrlis gsy. Der het v'rzellt, är und nu ä Büeb syged einisch bi dä Geissä gsy. Und d'rnah häiget sy uf einisch in-n-ärä Stüdäpesch-ä-n-innä-n-eppis gmerkt. Das häig eisstig äso gweiggelet und ghürelet. Und sy häiget Stei uffgläsä-n- und häiget afah Stei uff's riährä. Und äs cheem uss der Peschä-n-üsä-n- und gäg sy, und sy häiget eisster mit Steinä gäg'm pänglet, was sy nur häiget meegä. Jä, wennd das ä natyrlächä Mänsch gsy wär, hed-er gsäit, der hättet sy zächä mal erriährt. Ändlächä sägi doch einä, das gfalli ihm nitt, und da syget sy d'rvogluffä. Am Abed häiget beed gschwullä Grindä gha und häiget i ds Bett miëssä. Bis a Tod züechä häig se's 'tribä! bim Haar hätt-se's 'putzt! »Jä, und wië het de der üssgseh, wo da uss der Peschä-n-üsä chu isch?« Da hed er neiwä nitt vill chennä sägä, weder ämal ä kei Chopf häig-er gha, und halbä syg-er wyssä gsy und halbä schwarzä. Speeter heiget se's düe einisch am Pfahr gsäit uder ammänä Kapizyner, baschtä-n-ämal am-mänä Geischlächä, und der häig gsäit, das syg ä-n-armi Seel gsy. Diä hättet sy nur sellä-n-i dä dry heechschtä Nämä-n-aredä, de hättet-si-si chennä-n-erleesä. Äs häig-ärä ganz wenig meh gfählt. – Das het miër der N.N. v'rzellt; är het seho ä chly güetlochtig chennä lygä, weder das ha-n'em doch miässä gläubä.

Fr. Zurfluh-Jauch, 49 J. alt

Quelle: Müller, Josef: Sagen aus Uri 1-3. Bd. 1-2 ed. Hanns Bächtold-Stäubli; Bd. 3 ed. Robert Wildhaber. Basel: G. Krebs, 1926, 1929, 1945

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.