Toni (der eben im grossen Chäschessi am Feuer die Schotte rührt und aus seinem unzertrennlichen Pfeifchen raucht, erzählt den herumsitzenden Älplern folgendermassen): „I glaibä sust a kei Tifel, aber das ist de sicher wahr, was mä vo da Bergmännlänä seid, i has sälber vo mim Götti sälig vernu, dä hed afä dick ä seli Litli g'seh und hed mär's allig uisgleid. Am Giswilerstock obä, in ära Alp, i weis bim äiker der Namä nimä - se, wiä hed sy jetzt ai nur g'heissä?"

Bäni: „Ä bah, s'isch ja glich, far Dui witer."

Toni: „Jä nu, det obä isch g'sy, da syg einischt ä so n'äs chlis Mandli ini Hittä cho und häig vo dä Sennä ä chli Milch wellä, disi hend äm's gäh. Uf das hi chunt's mängischt, und hed de allig für d' Milch bim Chäsä und Vehhiätä g'hulfä."

Nazi: „Aber hed de dä chli Chretler megä äs Chioli umästellä?"

Toni: „Ähä, i denkäs schiär! I weiss g'wiss, dä hed's besser megä als dui. E nu, das Ding ist guäd g'sy, dä chli Fetzel isch Tag für Tag cho, und d' Buirä hend ä lengärsi meh Milch ubercho und wenn's hent miässä bärghäiwä, so isch d's chli Mandli eifach uisä g'standä, hed ä Steckä g'nu und d's Häi vor em anä g'jagt. Nur wenn de der Fehn cho ischt, da heigs de sich nimä fürä g'la."

Baschi: „Warum de nit?"

Toni: „Jä, der Tifäl hindärä, wissid jär de nit, dass der Wind inä d's Marg i dä Bäinä trechnet?"

Bäni: „Und tio? Erzell du nur witers!"

Toni: „Und tuä isch einischt ä jungä Senn uf d' Alp cho (das wär ä fo zur Zit vo dä Franzose g'sy) und dä hed ai wellä im Bergmandli ä Streich spielä. Tuä hends de i der Hittä ä Suiffitrog g'ha, wie miär jetzt da und dä isch de mid Lädä überdeckt g'sy. Det druif isch de allig das Mandli g'hocket. E nu, das Ding isch guäd g'sy, der jung Fink hed einisch, wo der Chli fort g'sy isch, a äim Ort dursaget und nachhär mit Dräck wieder uberstrichä, so dass mä nid g'merkt hed."

Nazi: „Ja, uf diä Art hani scho mängischt g'hert erzellä, dass sie allig eppä än Ast amä nä Boim halb abg'saget häigid und de Bergmandli abäpurzläd sygid."

Toni: „So häb di jetzt stillä! Am Abed chunt der Chli und setzt si wieder a diä Stell ufem Suiffitrog. Aber chuim isch är da g'sässä, so plätschts und är g'hid i diä grai Suiffi abä. Tuä hend alli afä lachä und hend ihri Freud dra g'ha. D's Mandli aber isch fort und sit däm niä meh cho. Es Jahr druif aber isch dä jung Burscht am glychä Tag i der glichä Hittä g'storbä und das plötzli. Mä hed g'seid, äs heigä ä Schlag troffä, aber d'Lit hend g'seid, sälbst seli wo de derbiä g'sy sind, äs sig äs chlis, fürigs Mandli erschinä und heig nur g'seid: „Chu los, i muäss mit dier eppis redä" und uf das hi syg är g'storbä."

Nazi: „G'storbä?"

Toni: „Ä hä, ja, ja!"

Baschi: „Sägid, gälltid, ich darf de hit bi ich i der Chammer schlafä, es chund so der Wind und isch z'chalt älei i der Streuwi z'schlafä?"

Toni: Ä hä, i merkä wo's durä gad, äs isch g'schider, i erzelli nimä meh, sust miässt ä mer dich alli Tag zu is i d' Tastärä näh, mä cha i dä Jungä nit sägä. Guät Nacht und schlafid wohl!"

Aus: Franz Niederberger Sagen und Gebräuche aus Unterwalden, Sarnen 1924. Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch