En arige Has

Dert, wo dr Wäg i Brüggewald ihe geiht, het e Jeger mängisch uf ene Has glusset. Dä isch gäng dèr s’ glich Wägli cho, u dr Jeger het mängisch uf ihn gha. Aber wen er gemeint het, jetz sött’s ne gä un es heig nid chönne fähle, het dr Has s’Mannli gmacht un isch dervo, gar nid öppe, wie wen er vor em Schütz e grosse Reschpäkt hätti. Bluet het dr Jeger nie gfunge; aber em Treib het er chönne nogoh bis zumene alte Hüsli; do het er’s allimol verlore.

Verdrüssig het er einisch emen alte Jeger vo Gumiswil dervo brichtet. Dä het nid viel druf gseit, weder er söll e chli Brot i Lauf stosse.

Dr Jeger het gfolget un isch em Has go abpasse. Dä chunnt eismols derhär, macht s’Mannli, we wen er dr Jeger wett föpple u für e Nare ha; aber dä zieht ab, u dr Has isch dervo gsatzet wie no nie. Am Bode het dr Jeger dä Rung Bluet gfunge un isch dr Spur no. Do steiht bi äim alte Hüsli es Fraueli verusse. Um ei Arm het’s e bluetige Fätze vo ihrem Jaggli gliret gha. ’s Bluet isch a Bode tropfet. „Müesse de die arme Tierli emel alli töt si?“ het es grauet. „Das cha me mache, wie me will. Emel ’s nöchscht Mol chönnt’s de äim Has meh weder ume es vorders Bei breiche; es chönnt ne de grad rächt gä“, seit dr Jeger druf. Sider sig e ke Has meh dür äis Wägli i Brüggewald ihe.

M. Sooder, Sagen aus Rohrbach, Huttwil 1929

Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung auf www.maerchenstiftung.ch.