Der starch Böniger, wo vor vile Jahre im Linthel gläbt hät, sig ämal äso gäget ä Fyrabed vor dr Hütte gsässe und heb i Himel ufeglueget, ob’s äch bald gu rägne chämm oder nüd? Und wener jetz da äso gwerweissed heig, sine chunnt’s oder chunnt s nüd, da heb ds Alptüürli giipset, und es sig eine derobsi chu und vorne hane gstande, as wener ne wett frässe – ob er dr starch Böniger sig?

«Jaja», seit dr Böniger, «emal d’Lüüt säget’s.»

«So?» seit diese. «Das wird me de gsieh moren am Morged!»

«Wesoo?» fraget der Böniger.

Und dr ander seit em, er sig äxtra uss em Züripiet undenufechu, zum luege, ob er ne mög oder nüd. Aber das weler em jez schu gseit ha, der Handel sig de bald us – er heb nuch ä jede i füüf Minute z’Bode b’bracht, und meist gang’s nüd emal soo lang.

«Jä nu», seit dr Böniger. «Ich bimi gwännt, äm Füüfi ufzstuh, dä chämmer’s dä ja gad füre Nüechter probiere. Aber jetz wärded er echlä Hunge ha, Maa, oder? Hogged echla da uffe Bangg, ich holech es Möggeli Chääs!» Dr Züripieter hogget also ordeli uffe Bangg, und dr Böniger gaht i Chääsgade dure gu das Möggli gu reiche. Imene Wiili so chunnt er wider zrugg und treit uf jedere Hand ä zäntnerege Landchäs. «So Maa, er chänd usläse, vu welem äs er lieber wänd!» seit er, und streggt em zerst dr ei Chääs und derna dr ander under d’Nase. «Schmögged dra!» seit er; «der ei isch echlä lugg im Salz und dr ander isch es Bröseli rässer, aber ä guet.»

Woner do usgläse kha hat, so haut er em ä Biäse ab vum räässere und treit derna de beede Zäntner wider schü ordeli i Chääsgade dure, gad we me ä Platte Suurchruut treit.

«Wänd er sust nuch öppis?» fraget er höfeli. Aber der Züripieter hät ä dem gnueg kha, und wo der Böniger am andere Morged nach em glueget hät, isch er niene mih umme gsi.

 

Quelle: K. Freuler, H. Thürer, Glarner Sagen, Glarus 1953
Eingelesen von der Mutabor Märchenstiftung, www.maerchenstiftung.ch